dierentuin en lange vingers bakken

Zaterdag zijn we met m'n schoonfamilie naar de dierentuin geweest. Het was vrij koud (winterjassen aan in mei...) en helemaal niet druk. Voor Lydia was het de eerste keer dat ze échte olifanten en giraffen en dergelijke zag, we waren erg benieuwd of ze de dieren zou herkennen van de (getekende!) plaatjes uit haar boekjes. En ja hoor! Ze wist het allemaal precies: olifant - pèppèèèp!, 'papagaai' 'leeuw- grrrr' klonk het steeds. Ze vond het prachtig! 

Samen met neef naar de dieren kijken... Maar het aller mooiste vonden ze toch de glijbaan! 

Vandaag heb ik nieuwe bakblikken gekocht. Gewoon van die platte, ik kwam er steeds wat tekort als ik meerdere dingen zoals broodjes of koekjes wilde bakken. En ook al waren het dan maar hele gewone bakblikken: ze moesten natuurlijk wel even uitgeprobeerd worden :-) 

Bij Carolien las ik pas een recept om lange vingers te bakken. Nou, dat had ik nog nooit gedaan, en het was dan ook geen moeilijke keus wat ik zou bakken! 

Het recept is als volgt: 

Lange Vingers:

Nodig:

5 gesplitste eieren

150 g. suiker

125 g. gezeefde bloem

100 g. poedersuiker

Verwarm de oven voor op 180 graden. Meng de eidooiers in een kom met 90 g. suiker en klop dit met de handmixer in 5 min. tot een romig, crèmekleurig mengsel. Klop dan de bloem erdoor. Klop in een andere kom de eiwitten (dit moet precies 250 ml. zijn) met 35 g. suiker stijf. Spatel het dooiermengsel door het eiwit tot het goed gemengd is en schep het dan direct in een spuitzak met een niet al te grote spuitmond. Spuit lange strepen beslag op een met bakpapier beklede bakplaat en bestuif ze met de poedersuiker. Bak de koekjes in het midden van de oven in 12-15 min. goudbruin en gaar. Laat de lange vingers op de bakplaat afkoelen en bestrooi ze met de rest van de suiker.

Ik heb het recept wel een beetje aangepast, want toen ik de bloem bij de eierdooiers met suiker deed werd dat zo dik dat ik dat nooit door de opgeklopte eiwitten zou kunnen spatelen. Ik heb er dus maar een scheutje melk bij gedaan zodat het dik vloeibaar werd. 

Uiteindelijk kwam ik nog bakblikken te kort voor deze hoeveelheid en moest ik dus in 2x bakken. De eerste  lichting was wat breed geworden, volgens Gerbrand zijn dat geen lange vingers, maar dikke duimen! 

De 2e helft ging beter. Ik had het beslag tussendoor even in de koelkast gezet, wellicht dat dit scheelde?! 

Ook bestrooide ik de 2e keer de lange vingers toen ze nog een paar minuten in de oven moesten blijven, bij de anderen kwam de suiker er namelijk gewoon los bovenop te liggen...

Natuurlijk hebben we alvast geproefd: ze zijn wat anders dan de lange vingers uit de winkel (wat zachter, cake-achtiger zeg maar), maar wel heel erg lekker! En wel lange vinger smaak!