Tuinhuisje op wielen

Vorige week donderdag waren we al voor half 8 op de tuin. 

De zon was al op, de boeren in de omgeving waren al aan het werk, maar verder was het stil.

Nou ja, stil: de vogels gaven een concert en de haan van de buren kraaide. Het was fris, een twijfellaagje rijp lag over de aardbeienplantjes, maar de zon scheen al weer volop. Het was genieten!

...onopvallende bloempjes in de kruisbessenstruiken... 

...de aardbeienstekken lopen al goed uit...

... en nog maar een paar bloesemfoto's: dat blijft toch prachtig?!

Inmiddels zijn de aardbeienbedden voorzien van de juiste naambordjes. Dit jaar hebben we er 2 nieuwe rassen bij om te proberen: Mieze Schindler en Maxim. Gewoon voor de leuk. Natuurlijk hebben we ook de 'gouwe ouwe': furore (doordrager) en Korona (junidrager). Die laatste hebben we al jaren. Ooit de tip gekregen deze te proberen omdat die zo lekker en sterk is, en daarna hebben we die altijd gehouden. Tja, de naam heeft nu wel een verdachte klank, maar daar kan die aardbei niets aan doen...

De boeren waren al weer druk met beregenen: de klei was hier zo hard en droog. Geen beginnen aan! Zaterdag heeft het lekker een poosje geregend, en zondagmorgen vroeg ook. De grond was vandaag dan ook aanzienlijk minder hard! Zie je de regenboog onder de waterstraal?!

We waren niet voor niets zo vroeg naar de tuin gegaan. Ons tuinhuisje-op-wielen zou arriveren! Eigenlijk wilden we gewoon het standaard schuurtje bouwen op de tuin (of 'hof' zoals ze dat hier noemen), maar Gerbrand is ook bezig met het bouwen van een kas. Daarnaast het aanleggen van een tuin én thuis het nodige werk, dus besloten we een schaftkeet aan te schaffen. Pipowagen, dat klinkt meteen veel leuker, toch?!

De tuinstoelen konden na een winter op de tuin ook wel een sopje gebruiken en de kinders wilden maar al te graag helpen bij zo'n kliederklusje! 

Over kliederen gesproken: plantjes water geven is natuurlijk ook erg leuk. Joas tilt keurig het blad van de rabarber op om er onder water te geven. Het zit er al vroeg in dat moestuinieren!

En helpen met uit poten is natuurlijk ook geweldig! 

Of wat denk je hiervan? Als je zomaar even op de trekker van één van de moestuinburen mag?! En dat als grote tractorfan, dan heb je het daar dagen later toch nog over?!

In de schaftkeet pipowagen is het nog wel saai volgens de meiden. Maar het opknappen ervan heeft even niet onze hoogste prioriteit. We hebben een plaats om koffie te drinken en de hark en schoffel op te bergen, dus het moet maar even zo. Gezellig maken komt nog wel, al zijn de meiden er druk mee bezig door steeds voor een nieuw bosje bloemen op tafel te zorgen. 

Thuis zijn we ondertussen ook druk doende met zaaien, en de kinders zaaien lekker mee. Van school kregen ze ieder een zakje zonnebloemzaad, dus dat moest natuurlijk wel per kind apart in potjes gezaaid. Anders weten we later niet meer welke zonnebloem van wie is ;-)

Gerbrand zaait meestal in plugtrays: in elk vakje 1 zaadje zodat de wortels niet door elkaar groeien en de plugjes met kleine plantjes makkelijk in de volle grond of per plantje in pot gezet kunnen worden. 

Nieuwe dag op de tuin: nieuwe bloemen. En ja, als de bermen vol staan met fluitenkruid dan is de keuze niet moeilijk!

Ook dat is genieten! 

Vandaag heeft Gerbrand het nieuwe hekje gemaakt. Staat gelijk een stuk gezelliger!

Vooruit, we maken het in de pipowagen alvast een beetje gezellig. De olielampjes uit het oude tuinhuis hangen alvast! Net als Joas z'n hoedje...

Er is nog genoeg te doen, maar als ik mijn ogen een beetje dicht doe zie ik al precies hoe het worden moet: het schapenhekje met heel veel bloemen er langs, de knotwilgen (ja, zie je die tak in de grond, dat is er weer 1!) een veldje met zonnebloemen tussen knotwilg en pipowagen, stokrozen ervoor en misschien een leuk zitje. Aan de andere kant een prachtige, zelfgebouwde kas, bakken vol met groenten, een fruittuin met allerlei bessen en aardbeien, een boomgaard... We zijn nog niet zo ver, maar elke dag dat we hieraan mogen werken voelen we ons dankbaar voor dit heerlijke plekje!