Terug van weggeweest

Allereerst allemaal heel erg bedankt voor de overweldigende hoeveelheid lieve reacties op m'n vorige berichtje! Tjonge, de reacties bleven binnen stromen! Lydia ook heel erg bedankt voor het volledige berichtje, 'k ben erg blij dat ik het nu weer helemaal heb! 

Sinds vorige week gaat het een stuk beter wat betreft de misselijkheid en moeheid. Zelfs brood en een beetje warm eten lukt weer aardig, hoewel het de ene dag beter gaat dan de andere dag. Als ik moe ben wil het wat minder, maar vooruit...

Vorige week zijn we een weekje weggeweest met m'n ouders. Zij zouden al naar Duitsland (grens met Luxemburg) gaan, en omdat onze vorige vakantie (een maand of 2 geleden) door al het overgeven in het water viel boden ze ons aan om nu met hen mee te gaan. Nou, daar maakten we graag gebruik van! We hadden juist dezelfde vakantieweek, en het huis was groot genoeg dus dat kwam mooi uit. 

We zaten in een huisje met schitterend uitzicht over rivier de Our. Ook was er vlakbij een burcht ruïne, Lydia vond het een kasteel met een 'kapotte toren' :-)  We hadden prachtig weer en omdat ik die week steeds wat meer opknapte konden we zelfs nog wat korte wandelingen maken, gingen we naar Vianden en naar Clervaux. Kortom, het was een heerlijk weekje! 

Gisteren was ik nog een dagje vrij. We hoopten een beetje dat het nog een keer strandweer zou zijn, maar we vonden de wind 's middags toch wat te fris. Daarom besloten we de plannen aan te passen en te gaan picknicken. We gingen eerst  even bij de bieb langs om een dikke stapel boeken in te leveren en minstens zo'n zelfde stapel weer mee te nemen. Daarna gingen we naar het Spui. Gerbrand wist een fijn plekje langs de dijk en daar zaten we lekker in de zon en in de luwte. Lydia vond het allemaal prachtig: op een kleed zitten (haar schoenen gingen meteen uit- ze wilde blote tenen!), drinken, wat lekkers, boekjes, bootjes die voorbij kwamen en iets verderop achter het hek nog schapen ook bovendien!

 

Eigenlijk heel simpel, maar zó lekker ontspannen.... En dat op nog geen kwartier van huis!

Toen we weer naar huis gingen zei Lydia met een diepe zucht: 'Wat een fijne dag...' 

En dat konden wij alleen maar beamen!