Laatste keer: naar de tuin...

Ja, je leest het goed! Vorige week gingen we voor de laatste keer naar de tuin. Het voelt nog steeds raar als ik het zo schrijf en als ik de foto's nog eens bekijk voel ik stiekem mijn ogen prikken...
Maar goed, laat ik even uitleggen hoe het zo gekomen is!

Op de naaidag in Hardinxveldt (waar ik de vorige keer over schreef) had ik aan het eind van de middag een gesprekje met een mede-naaister en blogster. Ze vertelde me dat ze uit dezelfde regio kwam waar wij wonen en dat haar kinderen op dezelfde school gezeten hebben als waar onze meiden op zitten. Een paar jaar geleden was ze verhuisd naar 'de polder', iets wat al jarenlang ook een wens van ons is. In dat gesprekje zei ze (en ze sprak uit ervaring) dat het belangrijk is om daar niet te lang mee te wachten, omdat het nu voor de meiden minder lastig is om ergens 'opnieuw te beginnen' als wanneer ze bijv. al in de pubertijd zijn. Toen ik thuis kwam van de naaidag zat ik vol indrukken en enthousiaste verhalen over de naaidag op zich, maar ook het gesprekje liet me niet meer los.
En toen is alles eigenlijk heel snel gegaan. Gerbrand was er ook wel voor te vinden om nog eens een gesprek aan te gaan met de hypotheek adviseur. De makelaar kwam langs voor een waarde bepaling van ons huis en ondertussen gingen we zelf ook 'op zoek' in de door ons zo geliefde polder.

Om een lang verhaal kort te maken: inmiddels hangt er een bord op ons huis en zijn we zelf bezig met een nieuwbouw woning in een nieuwe woonwijk in 'de polder'. Het duurt nog wel een jaar voordat dat klaar is, maar we besloten ons huidige huis al wel in de verkoop te zetten en ook de volkstuin. En ook dat ging ineens heel snel.

Op zaterdagochtend ging Gerbrand naar het bestuur van de tuin om te vertellen dat we de tuin te koop wilden zetten. (De tuin huur je, maar het huisje/ beplanting etc. (ver)koop je) Toen het bestuurslid dat dienst had dat hoorde, zei ze meteen dat ze zelf onze tuin graag wilde kopen. We verkochten de tuin dus zonder dat deze te koop had gestaan! We spraken af dat de oplevering de volgende zaterdag zou zijn. En zo kwam het, dat tussen gesprekken met hypotheekadviseur, makelaar en projectontwikkelaars, het slaan van de eerste heipaal, fotograaf die langs kwam om ons huis op de foto te zetten, en o ja, ook nog gewoon werken en kinderen thuis vanwege vakantie, door, het tuinhuis leeggehaald werd. Het voornemen was om er nog 1 x een nachtje te gaan slapen. Maar die ene nacht die we daarvoor hadden in de volgepropte agenda, was het regenachtig en veel wind. En de meiden waren moe omdat die net terug kwamen van logeren. Dus besloten we dan maar geen nachtje meer te gaan slapen en alleen nog maar een dagje te gaan...

Dat werd dus een dagje ruimen, ruimen en afscheid nemen... Ondanks de warmte besloten we nog 1 x de houtkachel te stoken en appelflappen te bakken in het oventje. De meiden hebben nog heel wat afgeskelterd die dag. Want ook de skelter en de trampoline staan voorlopig opgeslagen....
M'n hoofd zegt: het is goed zo. We kwamen de laatste maanden gewoon weg er te weinig aan toen om op de tuin te zijn. Als we er waren, waren Gerbrand en ik alleen maar heel hard aan het werk om al het achterstallig werk weg te werken. Tijd om rustig te genieten hadden we daar al maanden niet meer. En het is fijn dat de tuin nu een nieuwe enthousiaste eigenaar heeft die meer tijd kan vrij maken om de tuin en het tuinhuis weer helemaal te laten stralen.
Maar stiekem doet het toch ook wel pijn: een stukje van onze droom is daar achter gebleven. Gelukkig hebben we de foto's nog en heel, heel veel prachtige herinneringen. En ja, we hopen straks en prachtig nieuw huis te hebben, aan de rand van de polder. Zolang de vrije kavels achter het huis nog niet verkocht zijn kijken we zo de polder in! En ja, daar is de achtertuin bijna 3 keer zo groot als de achtertuin nu en daar kunnen we dus ook weer fruit etc. in zetten. En als we de tuin echt blijven missen? We hebben al gezien dat een stukje verder op aan de weg waar we straks hopen te gaan wonen een volkstuin complex is. Dus wie weet, ooit....

Laat Hem besturen, waken,
't Is wijsheid wat Hij doet.
Zo zal Hij alles maken
dat g'u verwonderen moet!

Want dat zijn we, verwonderd en zó dankbaar voor al deze nieuwe ontwikkelingen!

P.s. mocht je op zoek zijn naar een leuk huis in regio Rotterdam, laat dan gerust wat van je horen ;-)

 Voor nu: nog 1x heel veel foto's van de tuin! Met alsnog ook de foto's van toen we in mei op de tuin sliepen, niet wetend dat dat de laatste keer zou zijn...






























Reacties

gezinsleven zei…
Oh, wat een veranderingen in één keer zeg! Je blijft toch wel bloggen he?! Sterkte met alles hoor!
sarina zei…
geweldige foto's van jullie tuin. En ja veranderingen horen bij het leven, en dat is ook goed, en toch doet afscheid nemen altijd een beetje pijn. Ik hoop dat jullie het fijn en goed krijgen in jullie 'nieuwe leven'! Gods zegen toegewenst in de komende tijd!
Groetsels zei…
Nou, dat is rap gegaan. Wat een gaaf plekje zo de moestuin. Heel bijzonder,zo met die gezellige bedden. Dat zullen jullie zeker gaan missen. Nu ben ik natuurlijk wel benieuwd naar welke plaats jullie gaan.
Anoniem zei…
Wow.... ik snap dat dat slikken is!!!! Maar de polder is zooooo mooi! En als je tuin dan toch groter is denk dan eens aan een tuinkamer! Op mijn tijdlijn staan daar diverse foto's van. En wij zijn er dus tot in de kleine uurtjes te vinden.... als we niet buiten zijn! Veel succes met de verkoop van jullie huis! het ziet er prachtig uit!
Kopka zei…
Je stukje ontroert me. Het is in veel opzichten gelijk aan wat wij vorig jaar deden. Huis in de stad verkopen, oude boerenwoning kopen in een dorp en ook de stacaravan op een camping werd verkocht. Was zeker slikken, maar wat zijn we blij dat we deze stap genomen hebben.

Heel veel succes met alle dingen die op jullie afkomen en geniet vooral van wat er gaat gebeuren.
Jo en joh zei…
Dat ga je vast missen die mooie tuin. Maar i snap het wel en inderdaad als kinderen groter worden is het lastig om dan te verhuizen, nu bouwen ze nog snel nieuwe contacten op. Prachtige foto's en wat wordt het kleine manneke al groot. Fijne dag.
Mama C zei…
Wow, wat een naaidag al niet teweeg kan brengen! Maar wat leuk! Wij zijn 2 jaar gelden verhuisd naar een plek zo'n 40km verderop. De meiden waren toen 9,9 en bijna 3. Binnen no ruime hadden we allemaal onze draai gevonden en weer genieten met volle teugen van onze mooie, rustige, ruime woonplek en de mentaliteit!

Ben wel benieuwd wat voor jou 'de polder' dan is? In de Hoeksche Waard?

Heel veel succes met alles en ik hoop echt dat je blijft bloggen!
Crea-roosje zei…
He wat een veranderingen zeg,maar groot gelijk nu de knoop doorhakken als je kinderen klein zijn!
En heb je straks je moestuin in je eigen achter tuin.
Leuk dat je nog van die mooie afscheid foto;s heb gemaakt!
En genoten heb van je laatste dagje!
En nu weer nieuwe plannen in het voor uitzicht!
Leuk ben benieuwd wat jullie nieuwe plekkie word,en sukses met de verkoop van jullie huis!
liefs Esther
Danielle zei…
He Tineke, ik wilde ook al zeggen wat Corinda zei: wat een naaidag al teweeg kan brengen! Ik denk wel dat het een goede beslissing is, al snap ik heel goed dat je tuin zult missen, maar de kinderen worden natuurlijk ook groter en hoe lang zullen ze dat leuk blijven vinden? De herinneringen die nemen ze jullie niet meer af en je hebt er prachtige fotoos van. En een grotere tuin aan huis is natuurlijk ook heerlijk. Ben ook wel heel benieuwd waar je nu gaat wonen.
Ps: de snappap blijft in de was heel goed hoor. (heb het nu 1 keer gewassen, maar zie geen verschil)
Bedankt voor al jullie reacties! Het is zeker wel de bedoeling dat ik blijf bloggen, ook al klopt de naam van m'n blog niet echt meer...;-)

@ Groetsels: het wordt 'de polder' waar jullie gekeken hebben voordat jullie gingen verhuizen, maar waar jullie uiteidelijk niet naar toe gingen ;-)

@ iedereen: omdat ik er nog over twijfel hoeveel ik op het www zet ivm privacy noem ik (nog) niet de exacte locatie waar we hopen te gaan wonen. Voor degenen die het echt willen weten: stuur maar een mailtje!
huis tjokvol zei…
Leuke foto, s, wat een verandering opeens joh, wel een leuke verandering, succes en ook sterkte met wat je achter moet laten. Nu
Marike zei…
Woow! Wat een veranderingen zeg. Ik kan me best voorstellen dat je er ook wel pijn/verdriet van hebt, want wat een heerlijk plekje is het en wat een mooie herinneringen zullen er liggen!
Succes met alle drukte en hectiek de komende tijd!
Anoniem zei…
Ha Tineke,
Wat verandert er veel voor jullie in de komende tijd.
Dingen achterlaten en ergens weer opnieuw beginnen, spannend, maar ook fijn met alle ontwikkelingen die je beschrijft.
We wensen jullie een hele goed tijd toe.
Groetjes Marja van Waveren

Populaire posts