Laatste keer: naar de tuin...

Ja, je leest het goed! Vorige week gingen we voor de laatste keer naar de tuin. Het voelt nog steeds raar als ik het zo schrijf en als ik de foto's nog eens bekijk voel ik stiekem mijn ogen prikken...
Maar goed, laat ik even uitleggen hoe het zo gekomen is!

Op de naaidag in Hardinxveldt (waar ik de vorige keer over schreef) had ik aan het eind van de middag een gesprekje met een mede-naaister en blogster. Ze vertelde me dat ze uit dezelfde regio kwam waar wij wonen en dat haar kinderen op dezelfde school gezeten hebben als waar onze meiden op zitten. Een paar jaar geleden was ze verhuisd naar 'de polder', iets wat al jarenlang ook een wens van ons is. In dat gesprekje zei ze (en ze sprak uit ervaring) dat het belangrijk is om daar niet te lang mee te wachten, omdat het nu voor de meiden minder lastig is om ergens 'opnieuw te beginnen' als wanneer ze bijv. al in de pubertijd zijn. Toen ik thuis kwam van de naaidag zat ik vol indrukken en enthousiaste verhalen over de naaidag op zich, maar ook het gesprekje liet me niet meer los.
En toen is alles eigenlijk heel snel gegaan. Gerbrand was er ook wel voor te vinden om nog eens een gesprek aan te gaan met de hypotheek adviseur. De makelaar kwam langs voor een waarde bepaling van ons huis en ondertussen gingen we zelf ook 'op zoek' in de door ons zo geliefde polder.

Om een lang verhaal kort te maken: inmiddels hangt er een bord op ons huis en zijn we zelf bezig met een nieuwbouw woning in een nieuwe woonwijk in 'de polder'. Het duurt nog wel een jaar voordat dat klaar is, maar we besloten ons huidige huis al wel in de verkoop te zetten en ook de volkstuin. En ook dat ging ineens heel snel.

Op zaterdagochtend ging Gerbrand naar het bestuur van de tuin om te vertellen dat we de tuin te koop wilden zetten. (De tuin huur je, maar het huisje/ beplanting etc. (ver)koop je) Toen het bestuurslid dat dienst had dat hoorde, zei ze meteen dat ze zelf onze tuin graag wilde kopen. We verkochten de tuin dus zonder dat deze te koop had gestaan! We spraken af dat de oplevering de volgende zaterdag zou zijn. En zo kwam het, dat tussen gesprekken met hypotheekadviseur, makelaar en projectontwikkelaars, het slaan van de eerste heipaal, fotograaf die langs kwam om ons huis op de foto te zetten, en o ja, ook nog gewoon werken en kinderen thuis vanwege vakantie, door, het tuinhuis leeggehaald werd. Het voornemen was om er nog 1 x een nachtje te gaan slapen. Maar die ene nacht die we daarvoor hadden in de volgepropte agenda, was het regenachtig en veel wind. En de meiden waren moe omdat die net terug kwamen van logeren. Dus besloten we dan maar geen nachtje meer te gaan slapen en alleen nog maar een dagje te gaan...

Dat werd dus een dagje ruimen, ruimen en afscheid nemen... Ondanks de warmte besloten we nog 1 x de houtkachel te stoken en appelflappen te bakken in het oventje. De meiden hebben nog heel wat afgeskelterd die dag. Want ook de skelter en de trampoline staan voorlopig opgeslagen....
M'n hoofd zegt: het is goed zo. We kwamen de laatste maanden gewoon weg er te weinig aan toen om op de tuin te zijn. Als we er waren, waren Gerbrand en ik alleen maar heel hard aan het werk om al het achterstallig werk weg te werken. Tijd om rustig te genieten hadden we daar al maanden niet meer. En het is fijn dat de tuin nu een nieuwe enthousiaste eigenaar heeft die meer tijd kan vrij maken om de tuin en het tuinhuis weer helemaal te laten stralen.
Maar stiekem doet het toch ook wel pijn: een stukje van onze droom is daar achter gebleven. Gelukkig hebben we de foto's nog en heel, heel veel prachtige herinneringen. En ja, we hopen straks en prachtig nieuw huis te hebben, aan de rand van de polder. Zolang de vrije kavels achter het huis nog niet verkocht zijn kijken we zo de polder in! En ja, daar is de achtertuin bijna 3 keer zo groot als de achtertuin nu en daar kunnen we dus ook weer fruit etc. in zetten. En als we de tuin echt blijven missen? We hebben al gezien dat een stukje verder op aan de weg waar we straks hopen te gaan wonen een volkstuin complex is. Dus wie weet, ooit....

Laat Hem besturen, waken,
't Is wijsheid wat Hij doet.
Zo zal Hij alles maken
dat g'u verwonderen moet!

Want dat zijn we, verwonderd en zó dankbaar voor al deze nieuwe ontwikkelingen!

P.s. mocht je op zoek zijn naar een leuk huis in regio Rotterdam, laat dan gerust wat van je horen ;-)

 Voor nu: nog 1x heel veel foto's van de tuin! Met alsnog ook de foto's van toen we in mei op de tuin sliepen, niet wetend dat dat de laatste keer zou zijn...