Aan de slag
Vandaag lokte het lente zonnetje ons naar buiten. Vorige week waren we niet naar de tuin geweest, dus dat werd weer hoogste tijd! Daar aangekomen merkten we ineens dat we de sleutel van het huisje niet bij ons hadden. Maar vooruit, het was lekker weer en er was genoeg te doen buiten.
Lydia in de kinderwagen op een plekje in de luwte gezet zodat ze ons kon zien en Gerbrand begon aan ons 'nieuwe project': de moestuin vergroten. Dat betekende voor nu vooral heel hard werken. Eerst met de kantensteker 'banen' in het gras snijden en dan met de spa de graslaag er af steken. Dan de grond omspitten waarbij de grasplaggen steeds op z'n kop onder in de voor worden gelegd en de rest van de grond er weer op komt. Tja, zo ben je wel een poosje zoet! De eerste meters zijn nu gedaan, de rest volgt de komende tijd.
De groene puntjes boven de grond worden steeds groter en vandaag zag ik in het gras ineens weer wat krokussen bloeien. Paars, geel, wit. Het staat zo vrolijk! Ook bij de fruitbomen zie je dat de knoppen voorzichtig beginnen te zwellen.
Er kwamen nog wat tuin-buren langs voor een praatje, en één van hen wees me welke takken we van de fruitboompjes moeten snoeien. Dat is een groot voordeel van zo'n volkstuin complex: er is altijd wel iemand die je wilt helpen en aanwijzingen wil geven. Meer ervaren tuinierders met hele groene vingers... De theorie van snoeien weet ik wel, maar als ik dan met m'n snoeischaar bij zo'n boompje sta dan twijfel ik toch: deze, of toch die tak. De waterloten in elk geval... Dan is het advies van een ervaren bomenverzorger echt fijn!
Van de oudere tuinders op het complex krijgen we ook allerlei huis-tuin en keuken tips. Soms spreken ze elkaar ook wel eens tegen en proberen we verschillende dingen uit.
De laatste tijd zitten er steeds mollen in de tuin. Nu zei één van de tuin-buren dat hij nog wel wat mollenklemmen had. Daar moest ik toch wel even van slikken. Zó erg zijn die paar bulten in het gras toch ook weer niet? En wie gaat straks die klemmen legen? Ikke niet in elk geval! We zullen nog wel zien of we die klemmen plaatsen...
Lydia in de kinderwagen op een plekje in de luwte gezet zodat ze ons kon zien en Gerbrand begon aan ons 'nieuwe project': de moestuin vergroten. Dat betekende voor nu vooral heel hard werken. Eerst met de kantensteker 'banen' in het gras snijden en dan met de spa de graslaag er af steken. Dan de grond omspitten waarbij de grasplaggen steeds op z'n kop onder in de voor worden gelegd en de rest van de grond er weer op komt. Tja, zo ben je wel een poosje zoet! De eerste meters zijn nu gedaan, de rest volgt de komende tijd.
De groene puntjes boven de grond worden steeds groter en vandaag zag ik in het gras ineens weer wat krokussen bloeien. Paars, geel, wit. Het staat zo vrolijk! Ook bij de fruitbomen zie je dat de knoppen voorzichtig beginnen te zwellen.
Er kwamen nog wat tuin-buren langs voor een praatje, en één van hen wees me welke takken we van de fruitboompjes moeten snoeien. Dat is een groot voordeel van zo'n volkstuin complex: er is altijd wel iemand die je wilt helpen en aanwijzingen wil geven. Meer ervaren tuinierders met hele groene vingers... De theorie van snoeien weet ik wel, maar als ik dan met m'n snoeischaar bij zo'n boompje sta dan twijfel ik toch: deze, of toch die tak. De waterloten in elk geval... Dan is het advies van een ervaren bomenverzorger echt fijn!
Van de oudere tuinders op het complex krijgen we ook allerlei huis-tuin en keuken tips. Soms spreken ze elkaar ook wel eens tegen en proberen we verschillende dingen uit.
De laatste tijd zitten er steeds mollen in de tuin. Nu zei één van de tuin-buren dat hij nog wel wat mollenklemmen had. Daar moest ik toch wel even van slikken. Zó erg zijn die paar bulten in het gras toch ook weer niet? En wie gaat straks die klemmen legen? Ikke niet in elk geval! We zullen nog wel zien of we die klemmen plaatsen...
.jpg)
Reacties