Mozaiëken en ziek

Afgelopen zaterdag gingen we met de meiden mozaïeken, op m'n andere blog, lees je het hele verhaal. Hier wel een 'geconcentreerd aan het werk' foto...


... en trots op het resultaat!


Lydia was al een poosje erg verkouden en flink aan het hoesten. Vorige week heb ik ze dan ook donderdag en vrijdag thuis gehouden zodat ze even kon bijkomen, doordat ze 's nachts ook veel aan het hoesten was/ is, was ze overdag zó moe!
Echt hard opknappen deed ze nog niet, maar vooruit. 
Gisteravond was ze 'ineens' echt ziek: eind van de middag ging ze nog even met Gerbrand en Nienke buiten een rondje wandelen en 2 uur later lag ze als een ziek vogeltje op de bank, met spuugkom en hoge temperatuur. Als de koorts boven de 40 graden komt geef ik meestal een zetpil zodat ze zich wat beter voelen en de koorts een beetje zak, dus deed ik dat nu ook. Maar 2 uur later was de koorts nog verder gestegen in plaats van gezakt en ze leek als maar zieker te worden. Tja, wat nu? Toch maar even de huisartsenpost gebeld om advies. Die hoorden haar (op de achtergrond) hoesten en vroegen me om tóch maar even langs te komen... 
Voordat we weg waren (moest even wat spullen pakken en de route naar het ziekenhuis bekijken, was daar (gelukkig) nog nooit geweest...) ging Lydia nog een paar keer aan het spugen. Zo ging ik een half uurtje later met een klein ziek meisje naast me in de auto op weg. In de auto leek ze tóch een beetje op te knappen, maar tijdens het wachten bij de huisartsenpost werd haar snoetje al witter. Maar ja, het was inmiddels ook al tegen elven...

Uiteindelijk besloot de arts, na haar onderzocht te hebben, dat ze toch weer meer naar huis mocht - gelukkig! Als ze dan vanmorgen nog koorts had moest ik wel weer meteen naar de dokter bellen. 
Wat waren we allemaal blij en dankbaar toen we tegen 12e weer thuis compleet waren! Je beseft dan opeens weer hoe kwetsbaar je bent...

Vanmorgen had ze nog wel wat koorts, maar niet meer echt hoog, dus besloten we tijdens telefonisch overleg met de assistente het nog maar even aan te kijken. Uiteindelijk is ze heel de dag wat aan het rommelen geweest: beetje hangerig, maar gelukkig niet meer zo ziek. Gelukkig lijkt het allemaal toch mee te vallen!

Reacties

Ilse zei…
Och wat is dat naar... Zo hebben wij inderdaad ook wel eens 's nachts in op de huisartsenpost gezeten met een gillend kind van de oorpijn.... Daar aangekomen was hij vrolijk... Gelukkig een goede arts die vertelde ons dat kinderen vaak opknappen opweg naar de dokter door de adrenaline. Bij hem werd toen een fikse dubbele oorontsteking gevonden... en ze geloofde ons gelijk dat hij gilde van de pijn.
Beterschap met je meisje!!
Danielle zei…
Gelukkig viel het uiteindelijk mee met Lydia, maar je schrikt wel hard he. Wat een leuke fotoos van de knutselende meisjes.
Fijn dat het weer beter gaat! Als het niet goed gaat met je kind kun je je zo'n zorgen maken!

www.huisvlijt.com
Andrea zei…
Tjonge, gelukkig dat het nu weer beter gaat! Lekker even opknappen dan!
huis tjokvol zei…
heel veel beterschap en gelukkig maar dat het weer beter gaat,
Jolanda zei…
Van harte beterschap!
En ik kan heel goed begrijpen dat je je dan zo kwetsbaar voelt.
Unknown zei…
Wat zijn ze trots op hun mozaïekwerkjes.
Kleine kinderen kunnen zomaar ineens hoge koorts krijgen en goed ziek zijn. Da's altijd schrikken. Hopelijk is Lydia steeds meer aan de beterende hand.
Groetjes, Ingrid.
Aritha V. zei…
Dat is schrikken hè? Ik vind de foto's erg leuk! ( en je andere blog ook)
Hannie zei…
Zielig als ze zo ziek zijn, hè! Maar, ze namen het wel serieus, je wordt zo vaak met 'uitzieken' naar huis gestuurd.
Ja, het is altijd weer afwachten hoe het uitpakt....

Populaire posts