Automonteur?!

Lydia kreeg in december van Sint haar eerste auto. Een knalgele taxi met zwarte stickers en stuur en bumpers van glimmend chroom. Ze vindt h'm geweldig. Eigenlijk is tie nog iets te groot, ze kan met haar voetjes nog niet goed bij de grond en kan zichzelf dus nog niet vooruit duwen, maar mevrouw weet daar wel raad op: gaat er naast zitten en roept tot iemand haar er op zet. Dan zet ze haar voetjes op de spatborden en roept net zo lang tot iemand haar de kamer rond duwt, liefst zo hard mogelijk. Haar ogen stralen dan van plezier!
De auto heeft een vaste 'parkeerplaats' naast de box. Regelmatig gaat haar handje dan ook tussen de spijlen van de box door richting het glimmende stuur...

Vanmiddag zat ze al een heel poosje in de box te spelen toen het me opeens opviel dat het ineens opvallend stil was geworden. Toen ik een kijkje nam zat Lydia met een triomfantelijk gezicht met het stuur van de auto in haar handen! Ze had op de één of andere manier de schroef weten los te krijgen en kon toen het stuur in de box halen, en dat was nog eens mooi speelgoed! Gelukkig had ze de schroef niet in haar mond gestopt, die had ze keurig naast zich neergelegd in de box...
Nu staat de auto dus stuurloos te wachten op een monteur, wie weet wat Lydia later wordt :-)