Terug van weggeweest

Afgelopen najaar zagen we een actie met vakantiehuisjes die te mooi leek om waar te zijn. We vroegen ons af wat het addertje onder het gras zou zijn en gingen alles dus eens goed bekijken.

Maar hoe we ook zochten... geen addertje onder het gras! En ondertussen was die midweek vakantie wel érg aantrekkelijk geworden, zeker omdat we vorig jaar niet echt op vakantie geweest waren. Dus trokken we de stoute schoenen aan en boekten voor een habbekrats een midweekje in een super de luxe huis op een vakantiepark bij de Moezel (Duitsland).

Deze week was het zo ver: maandagmorgen vertrokken we en vanmiddag kwamen we weer thuis. En het was heerlijk!

We genoten van de prachtige omgeving, slenterden door prachtige wijndorpjes met smalle, slingerende straatjes en oude vakwerkhuizen en koesterden ons in het lentezonnetje.
We bleven ons verbazen over de stijle hellingen waar talloze wijngaarden op waren en vroegen ons af hoe de mensen die daar aan het werk waren toch zo goed konden blijven staan. Er waren veel mensen bezig in de wijngaarden: ze controleerden de planten, bonden de ranken netjes op, en vervingen zo nodig de palen en stokken waarlangs de ranken groeien. Ze reden af en aan met kleine trekkers met karren erachter en het geheel had zo iets vrolijks dat je er zelf blij van werd.

We reden over prachtige wegen met hellingen van soms wel 18 %  en heel veel (haarspeld)bochten en schitterende doorkijkjes.

'Thuis' lazen we stapels boeken, puzzelden we verder over de nieuwe indeling van de tuin en het verbeteren van de grond, werkte ik weer eens verder aan m'n borduurwerk wat maar niet af lijkt te komen en genoten 's avonds van de sfeerhaard.

Lydia vond vooral het bubbelbad geweldig, ze probeerde steeds het schuim te pakken en keek dan heel verbaasd als het tussen haar vingertjes weg sijpelde. Ze proefde het ook eens, maar dat leek mij niet zo'n goed idee. Helaas waren we vergeten om haar badeendjes mee te nemen, maar ook zonder vermaakte zij zich prima!

Ook de 'echte' eenden die regelmatig kwamen 'buurten' in de tuin waren een attractie op zich voor haar. Ze zwaaide en riep naar ze en keek ze beduusd na als ze uiteindelijk weer vertrokken.

Gisteren hebben we bij de supermarkt nog even flink wat spullen ingeslagen om te koken en te bakken. Ze hebben in Duitsland zo veel keus wat dat betreft: vooral op het gebied van pap en pudding, taart en koek kom je ogen (en vooral tijd) te kort. En het leuke is dat het er ook nog een stuk voordeliger is! Dus voorlopig kunnen we weer vooruit...

Nu ligt Lydia weer heerlijk in haar eigen bedje te slapen, hangt de eerste was te drogen op zolder en bekijken we de vakantie foto's nog eens. En hoe fijn de vakantie ook was: het is toch ook weer heerlijk om thuis te zijn!