Lammetje

Het heerlijke weer lijkt vandaag wel iedereen naar buiten te lokken. 'k Hoor allerlei enthousiaste kinderstemmetjes op het speelveld vlak achter het huis en ik zie bij dat bij de buren de was buiten hangt te drogen. Gerbrand en Lydia gaven ook gehoor aan de lokroep van de zon en zijn naar de tuin: Gerbrand om verder te werken aan het hekje en Lydia om gewoon lekker buiten te zijn. Zelf kan ik helaas even niet mee en geniet ik achter het raam van de zon, de lente bloemen in huis en alle lente blogjes die ik voorbij zie komen. En verder waan ik me even op de tuin: maandag zag ik de eerste bloempjes van de sterhyacint boven de grond komen en de lammetjes op de dijk waren heerlijk aan het dartelen. Geweldig om naar te kijken. Ook Lydia krijgt dat soort dingen steeds meer in de gaten en staart er dan in verrukking naar...

Zo mijmerend moest ik ineens weer aan een ander lammetje denken waar ik in geen jaren aan gedacht had. Het kleine parfumflesje in de vorm van een lammetje, dat vroeger op het plankje naast m'n bed stond.
Ik voel nog de kleine bobbeltjes die de wollige schapenvacht moesten verbeelden onder m'n aaiende vingertje. 'k Zie de iets te lange nek met het half afgesleten, zilverkleurige bandje. Het eigenwijze kopje dat je eraf kon draaien als dop. Ik voel nog de trots: een écht parfumflesje! We maakten zelf  'parfum' door rozenblaadjes uit het plantsoen te kneuzen in een glas water en probeerden het in het flesje te gieten...

Er naast stond een eendenkuikentje, wit met een oranje snaveltje en pootjes. Zwarte kraaloogjes en helemaal onder de glittertjes. Het was eigenlijk een kaarsje, ik had het zelf uitgekozen toen we eens naar een kaarsenmakerij gingen. Ook nadat het kuikentje gevallen was en geen snaveltje meer had, hield het een ere plaatsje op het plankje naast m'n bed. Kleine schatten die ik goed bewaarde... Waar zijn ze eigenlijk gebleven vraag ik me af?! Waarschijnlijk weggegooid toen ik schoolkind - af was, en het ineens te kinderachtig vond?!
Nu koester ik de herinneringen als schatten...